sarprisa?

naranasan mo na ba yung isang gabi uuwi ka sa bahay tas brownout. alam mong brownout kasi nasa labas ang mga kapitbahay at hindi nanonood pba o ng mga teleserye. tapos pagpasok mo ng bahay walang kailaw-ilaw. huhugutin mo sana ang cellphone mo sa bulsa pero maaalala mong mahigit isang oras na itong lowbatt kaya pati oras hindi mo alam. kaya ngayon, kahit maliit na liwanag ng cellphone wala ka. tapos aalalahanin mo sa isip mo kung saan may flashlight o kandila at sa di malaman lamang dahilan madalas nakapatong ang mga ito sa ibabaw ng ref. edi dahan dahan kang papasok ng bahay. wala kang makita. may konting aninag ng mga bagay kaya mas lalakihan mo ang dilat ng mata na para bang may ililinaw pa ang lahat. ano ka may night vision? edi wala nga. mabuti na lang bahay mo ito at kabisado mo kung saan nakapwesto ang mga muebles, appliances, alikabok at kung anu-ano pang shit. yun ang akala mo. lingid sa iyong kaalaman, sa di mawaring biro ng pagkakataon, may nag-usog ng lamesita sa pwesto na nakasanayan mo nang daanan.

boom. surprise!

wala ka nang magagawa kundi umiyak, umaray o kung anung ingay ang gusto mong gawin. basta putangina. masakit. tumama yung alulod mo sa kanto nung lamesita. wala kang kamalay-malay, walang babala o kung anumang premonisyon.

yung sakit na hindi mo naanticipate. at oo, anticipate talaga coz i'm conyo like that.

tulad na lang ng isang masakit na salita na manggagaling sa isang mahalagang tao sa buhay mo. pwedeng si gelpren, si kapatid, nanay, bayaw, o kung sinong matalik na kaibigan. halimbawa ganito: may nagsabi sayo ng pakshit ka. papakshitin ka ng kung sinu-sino sa paligid mo o kahit ni ate shawie pero hindi ka maaapektuhan. walang dating sayo, walang asar, walang bangis na parang itim na langgam. tas pag siya na, boom.

PAKSHIT KA!


may kurot sa puso mo na parang kurot ng aleng manikurista na malutong ang mga kuko sa kamay at paa. mabigat ang dating ng salita. parehas na salita lang pero parang iba. bold, italic, naka-all caps talaga with exclamation point pa. ganun.

tulad na lang din ng isang pagkakaibigang biglang nawakasan nang hindi mo inaasahan - o naanticipate. yung pagkakaibigang pinunlaan ng ilang taong samahan na biglang nauwi na lang sa wala wala lang. friendship over. maaaring isa sa inyo o parehas kayo ay nagbago. o di kaya eh isa lang naman pala talaga sa inyo ang naging isang tunay na kaibigan. basta sa hinaba-haba ng inyong samahan, isang malupit na pangyayari ang susubok at sisira sa inyong pagkakaibigan. isang malupit na pangyayari na hindi mo na naman inasahan - o naanticipate.

ang pagkakaibigan kasi ay parang sapatos. hindi mo malalaman ang tunay na kalidad kung hindi mo itatapak sa semento, sa lubak o sa tae. ay wag na pala sa tae. basta hindi mo malalaman yung quality kung hindi mo susubukang itapak o itakbo-takbo. dahil ang sapatos, tulad ng kaibigan, hindi lang pang-display o pamorma ang mga yan. nandyan lang yan, kasama mo saan ka man mapunta. (at biruin mo nailusot ko yun? haha!)

edi biglang nagkasubukan nga nang tibay at yun nga, surprise!

pumalpak.

yun yung tipo ng sakit na ayaw mong maranasan. yung hindi mo inaasahan. yung hindi mo naanticipate.