simula nang nagsabi ako na uuwi ako this december e bigla na lang bang bumagal ang takbo ng oras. sobrang bagal na mauunahan pa sya ng isang overweight na lalaking may sakit sa puso. last year, lumipas lang ang buong taon nang di ko namalayan. basta dumaan lang ang 2010 nang ganun ganun lang na para bang jeepney na hindi mo kursunada ang kulay.
wala namang nagbago sa schedule ko kaya hindi mo masasabing mas busy lang ako last year kaya ganun. akshuli mas busy pa nga ako ngayon kasi bukod sa tatlong trabaho e mas dumami pa ang mga kaibigang yumayakag na gumala o pumartey. kung sa abala, oo super. halos hindi na nga ako nakakatulog eh. abala akong tao mula sa walang kwenta hanggang sa mga seryosong gawain tulad ng pagcomment sa mga litrato. pero bakit ganun? kapag excited ka sa isang bagay, tila ba umi-stretch pahaba ang mga buwan. ngayon pakiramdam ko singkwentang araw na ang nagdaraan, mayo pa rin. tanginang yan.
sana disyembre na.
excited na akong mag-impake at sumakay sa erplane. tapos pagdating ko sa pilipinas, inuman agad. tapos kinabukasan kahit may hangover e derecho gala pa rin kesehodang magsuka na naman ako sa mcdo. tapos susurpresahin ko isa-isa ang mga kaibigan ko.
nakaka-miss. nakaka-excite. nakaka-inip.
packing sheetz.
No comments:
Post a Comment