a big fraction of what’s wrong with the world roots from the fact that people care too much about what the world owes them more than what they owe to the world. so self-centered that they demand things they don’t even give or at least understand the meaning - like time, respect, and love.

"...dahil hindi ba't sapat na kabayaran ang sakit para sa pagmamahal; hindi ba't mas tinataya natin ang lahat kapag hindi tayo sumugal?"

- Juan Miguel Severo

“In the years afterward, I fled whenever somebody began to understand me. That has subsided. But one thing remained: I don't want anybody to understand me completely. I want to go through life unknown. The blindness of others is my safety and my freedom.”

- Pascal Mercier, Night Train To Lisbon

PROLOGUE

Sa isa na namang pagkakataon, sinulyapan na naman niya ang orasan sa dingding - katabi nito ang mga poster ng iba't ibang unibersidad at mga printed na quotes na nagmumungkahi na abutin mo ang iyong mga pangarap. Kasabay ng paglalakbay ng kanyang mga mata sa mga kakaibang palamuti sa opisinang ito, rinig niya ang mga daldalan ng mga tao sa paligid. Tumingin sa cellphone at ibinalik sa bulsa. Muli na naman niyang tiningnan ang orasan.

Suot mo pa rin yung ngiti na nakuha mo mula doon sa kabilang silid. Iba ang sayang nararamdaman niya sa tuwing makikita ka niyang ganyan kasaya - may kakaibang sigla. Isang bahagi na naman ng iyong pagkatao ang kanyang nakilala. Habang nagsasalita ka ay pinagmamasdan niya ang bawat pagbukas ng iyong mga labi; yung kakaibang sparkle ng highlighter sa iyong mukha hanggang sa maliliit na detalye ng bagong linis mong kuko. Hinihimay ang bawat butil ng kagandahan ng nag-iisang ikaw mula sa pinakamalalim hanggang sa pinakamababaw na bahagdan ng iyong katauhan. Masaya kayong nagkukwentuhan tungkol sa buhay at sa mga nais ninyong mangyari sa future kahit sa likod ng kanyang sapantaha'y alam niyang wala sa mga ito ang may kasiguraduhan. Walang permanente sa mundo. Lahat ay may hangganan, nagbabago. Muli na naman niyang sinulyapan ang orasan.

Hindi.

Hindi siya naiinip. Hindi rin naman niya nais na patagalin ang oras. Nais lang niya itong huminto. Nais niyang patigilin ang oras at simsimin ang moment na ito na kayo ay magkasama at malayang lumilikha ng mga plano, mga pangarap. mga siguro, mga baka, mga sana. Sa mga pagkakataong hawak mo ang kanyang kamay; sa mga tahimik na hapon na pinagmamasdan ka niyang natutulog sa kanyang sasakyan; sa mga segundong magtatagpo ang inyong mga labi - nais niyang pahintuin ang oras at tahimik na lalangoy sa naguumapaw na emosyon sa kanyang dibdib.

X MARKS THE SPOT.

Ibinahagi niya sa iyo ang mga ideas niya tungkol sa isang nobelang nais niyang isulat na wala pa mang laman ay mayroon nang nakalaang pamagat. Nagustuhan mo ito at nagbigay ka rin ng input sa kung paanong posibleng matapos ang kwento ng isang kakaibang tauhan. Isa itong mahaba at kakaibang lovestory na may hugot mula sa mga dramang pampamilya, personal battles, magsing-irog, at magkaibigan. Hanggang sa kotse ay muli ninyo itong napagusapan. Hawak mo ang kanyang kamay at sa maiikling pagsulyap ay pinasasaya siya ng iyong mga ngiti at kinang ng iyong mga mata. Paano nga kaya kung kaya niyang patigilin ang takbo ng oras at kahit sa maikling segundo lamang ay marahan ka niyang hahagkan?

Isang hapon ng Biyernes na puno ng masasaya at makabuluhang kwentuhan...

... isinilang ang kwento ng buhay ni Jonathan.

parang ilog

na patuloy sa pag-agos;

ang nahawakan mong tubig

ay magpapatuloy

at hindi na muling mahahawakan pa

sa pangalawang pagkakataon;

parang oras na lumipas;

parang dagat na walang tigil sa pag-alon;

parang iisang pagibig

na hindi mo na mauulit pa

at hahawakan mo ang iyong mga mata

- umaagos ang nawawalang tubig.

sepanx

natural lang naman...

...na kapag may isang taong mahalaga sa buhay mo e ayaw mong mahiwalay sa kanya.

clingy?

hindi. alam mo namang alam ko ang puwesto ko sa buhay mo. may halong elemento ng "umaasa" at "nalilito" pero kung susumahin natin ang lahat sa kung anong "napagusapan" at hindi sa mga tagong feels at pakiramdaman, mananatili pa rin tayo doon sa label na "magkaibigan".

ideally, oo, naiintindihan at tinatanggap ko naman. pero sino bang gago ang maniniwala kung sasabihin kong kuntento na ako doon. oo, aaminin ko, umaasa ako - naghihintay. pero kasabay ng paghihintay na iyon ay yung kaba at takot na baka sa paglipas ng oras na malaya mong binubuo ang sarili mo eh unti-unting magdiminish yung connection na mayroon tayo ngayon at eventually e maihahanay na lang sa bilang ng mga "kaibigan".

ito ang realidad. at habang papalapit nang papalapit ang pagtatapos ng nursing program e papalakas nang papalakas ang kabog ng dibdib ko sa pangamba na baka ito ang piliin mong posibilidad.

ironically, masarap ang ganitong pakiramdam dahil at least alam ko na totoo yung nararamdaman ko. oo, may takot ngunit nananaig ang saya. masaya ako dahil nakikita ko ang progress mo. nakikita kitang ngumingiti, tumatawa, lumalaban. malaya. matalino ka at may puso. maraming tao ang nakikita lang e yung superficial na princess na matalino at maganda pero hindi nila nakikita deep inside within that "princess" e may isang warrior na patuloy na lumalaban sa mga battles hindi siguro kakayanin ng kung sino lang.

separation anxiety.

mahal kita at alam ng maraming tao ang kapasidad ko na iparamdam at patunayan ito pero kahit ano pa mang mabulaklak na pagsuyo o kahit ilang balot pa ng siopao o mikmik ang ihain ko sa iyo, babalik at babalik pa rin tayo doon sa katotohanang "ikaw ay malaya".

ikaw ang may hawak ng mga posibilidad para sa iyo - para sa sarili mo. ang tangi ko lang magagawa ay umasa na sana ay maging bahagi pa rin ako ng posibilidad na pipiliin mo.


dahil kung ako ang tatanungin mo, naging bahagi ka na ng akin.


x marks the spot.

unboxed and updated

kung ako ang tatanungin ninyo, masyadong malawak ang uniberso para ikahon ang mga bagay bagay sa mga depenisyong paulit ulit lang na itinuturo at ipinapasa pasa sa bawat darating na henerasyon. nage-evolve ang mundo; nage-evolve ang tao.

matagal ko nang na-realize ito sa sarili ko. hindi ako yung constant na tao na nakatira lang sa kung paano ako mo ako nakilala sa una nating pagkikita. hindi na ako yung eksaktong dan bryan na naging valedictorian noong elementary o yung dan rallonza na naglayas noong first year highschool at naglagi sa isang simbahan sa kalagitnaan ng overcrowded na talipapa sa baclaran. hindi na ako yung pa-gangster gangster noon  na tumatambay at nakikipagangasan tuwing weekends ng gabi sa mga kalsada ng bacoor, cavite. hindi na ako yung weird na nerd noong 3rd year highschool. hindi na ako yung dating rakistang ang tanging nais gawin ay tumugtog pero walang sariling drums. hindi na ako yung fratman na nagpapalo nang 127 times sa likod ng hita at naging inactive din dahil sa pagkahumaling sa pagsasayaw. hindi na ako yung bagong saltang binatilyo sa amerika na pinagsamantalahan ng isang bakla na kahit kaya ko syang bugbugin ay nilamon ako ng kaba. hindi na ako yung workaholic na ginulpi ang sarili sa tatlong trabaho para makauwi ng pilipinas taun-taon sa pagaakalang magiging isa ako sa mga bibihirang success story ng mga long distance relationships. hindi na ako yung lalaking umiinom ng whiskey gabi-gabi. hindi na ako yung dan na sarado ang isip. hindi na ako yung dan na walang bilib sa diyos.

hindi na ako yung mga dating ako na akala ko ay hindi na magbabago.

siguro may mga bahagi sa kanila ay nasa loob pa rin ng pagkatao ko na maaari pa ring lumabas anumang oras. pwede ring wala na. pero palaging may darating na bago. bagong experiences. bagong impormasyon. bagong ideas na kikiliti sa curiosity mo. bagong kantang iindak sa puso mo. o bagong taong bubulabog sa mga emosyon mo.

palaging may bago, palaging may updates.

marahil bukas o sa kamakalawa, hindi na ako yung eksaktong kahapong ako.

dati naniniwala ako na ang buhay ay isang adventure. naniniwala pa rin naman ako doon. ang kaibahan lang, dati akala ko ang adventure na ito ay yung adventure na paglalakbay papunta sa mga pangarap ng isang tao na magtagumpay.

naniniwala ako na ang buhay ay isang adventure. isa itong paglalakbay ng kamalayan - ng pagkatao. isa itong mahabang proseso ng paghahanap, pagkilala, at pagbuo ng sarili.

kung ako ang tatanungin ninyo, masyadong malawak ang uniberso para ikahon ang mga bagay bagay sa mga depenisyong paulit ulit lang na itinuturo at ipinapasa pasa sa bawat darating na henerasyon. nage-evolve ang mundo; nage-evolve ang tao.

kung bukas ang isip mong kumalas sa framework na ididikta ng social norms at mga traditional na pagiisip, lalawak ang mundo mo.

malaya kang makapaglalakbay.

makukuha mo yung adventure na gusto mo.

sa ganoong paraan, mahahanap mo ang sarili mo.

...

.

...

.....

.......

.........

...........

.............

...............

.................

...................

.....................

...................

.................

...............

.............

...........

.........

.......

.....

...

.

Because I love you...

you will be you. 

you will be the best version of you.

you will be happy.

you will be free.

you will be you.

... because I love you.

good morning :)

i love how honest and open we can be to each other. we can just talk about literally anything without jeopardizing any part of our relationship. this is the freedom that i want - for us. having someone being there for you and still having enough space to grow on your own. we're not afraid to express everything because we're accepted as how we are. we're open for change and for growth without the fear of losing one another. 

i'm amazed at how i can just fall deeper and deeper in love as i discover more about you as time goes by. you are more than just a girl who lost her childhood. your name princess xena suits you well because you are such a warrior. you are way more intelligent and stronger than i thought. and i'm very blessed to have you as my friend.

i believe you when you say you're not ready and i respect that. at least for now, we can build something out of this great foundation of friendship. i want you and i'm willing to wait for that someday that your love for me will grow to that same level where i'm at. it's not just about your beauty and your talents. i love how connected we are to each other. it's so ridiculous. it's so hard not to fight for this.

you excite me. you inspire me. you motivate me. you care for me.

i appreciate your existence in my life and i think of you as a blessing to anyone you share your light with.

i'm a believer of actions so i'd rather show you than keep on saying this over and over. 

but yeah, of course...

... i love you. :3

it's how you make my heart smile when it's broken.

i want you to know, i appreciate you very much. i love you. 

making you feel like you're the most beautiful being is better than saying "you're so pretty".

spending sleepless days just to be with you is better than saying "i think about you all the time".

listening, respecting your quiet moments and giving you space is more genuine than "i'm here for you, waiting". 

all these without the expecting anything from you, i guess is my best way of saying "i love you".

sapagkat handa akong tanggapin ang bawat sulok ng iyong pagkatao maging bahagi man nito ang iyong hindi tuwirang pagtanggap sa pangako kong pagbabago. hindi ako nagmamadali dahil nais ko ring dumaan sa bawat bahagdan ng isang mahabaang proseso. ngunit hindi ko maikakailang ako'y nababagabag o nasasaktan sa tuwing nararamdaman kong nasa alangan ang kung saan nga ba ang aking tunay na kinalalagyan.

naiintindihan, minamahal, at tinatanggap.

dumaan na rin ako sa pagsubok na kinasasadlakan mo ngayon kaya't ang pairalin ang inggit at selos ay sadya namang baligho. mahal kita kaya't handa akong intindihin ang lahat mula sa lihim na kahulugan ng bawat pagkakataong ika'y tulala; hanggang sa pagpatak ng mga luhang hindi ako ang simula.

maghihintay ako hanggang sa handa ka na muling magsimula. sabay nating lasapin ang ginhawa ng paglaya.

i dreamt of us being in a vacation. 

we are in this place like how i imagined when you were talking about your old house. wooden floors. there were people i don't recognize but seemed like friends and families. we were drinking.

and a man came out of a room, big and serious looking - i suppose he's your father. my heart was beating hella fast.

i walked very nervously towards him and everyone were watching. 

his left fist was clenched - i will never forget that image.

i shook his right hand and looked at his eyes - big and still hella serious.

"good evening, sir."

and everyone bursted into laughter. i felt relieved but i was still very nervous.

i woke up with sweat all over my face.